KORKMUYORUM VE YARALANABİLİRİM - NE DE OLSA ÖLMEYECEĞİM

Hiçbir öfke insanın kendine duyduğu kadar büyük olamaz.
Bunları hissetmek çok zor. Evet bazı duyguları "hissetmesi zor". Allah kimseye çekemeyeceği derdi vermezmiş. Aklıma 2 sene önce yazdığım bir not geldi; "Güçlüyümdür ya ben, güçlü olduğuma pişmanım." 
Evet, çekebilirsin diye daha ağır dertler veriyor hayat sana. Orospu çocuğu.
Her seferinde daha da güçlenelim diye, öldürmeyen darbeler alacaksak hayattan, şunu belirtmeliyim ki bu sefer pek dayanıklı değilim.  Sakat kalabilirim.

Gözlerimi kapadım. Huzurlu olacağım bir şey düşündüm. Buldum;
Bambaşka bir yere taşınıp yeni bir hayata başlama işi dünyanın en güzel şeyi. Evet, belki dünyanın en zor şeyi. Ama en gerekli şeyi. Kısa vadeli de olsa yapmıştım. Yine ihtiyacım var. Yine yapmalıyım.
Mesela dünyanın öbür ucu. Hiç kimseyi tanımadığın bir yer. Tanıdığın insanların var olduklarını kimsenin bilmediği bir yer. Ne de kolay olur sıfırdan başlamak. Ah ve de ne kadar zor.
Size şunu söylemeliyim ki siz de gözlerinizi kapatıp "huzur"u düşündüğünüzde başka memleketlerde yeni bir yaşamı görüyorsanız eğer, dostlar sanırım siz geleceğinizden mutsuz, etrafınızdakilerden umutsuzsunuz.
"Hiçbir öfke insanın kendine duyduğu kadar büyük olamaz."
Bir gün kendimizi affedeceğiz; bazı acılara karşı kendimizi savunmasız bıraktığımız için..
Ama o gün bugün değil.
Bugün işe, gelecek darbeleri göze alarak başlayabiliriz. 
Sadece gözümüzü karartmalıyız;
"Korkmuyorum ve yaralanabilirim. Hatta sakat kalabilirim. Ne de olsa ölmeyeceğim!"