Alakasız bir yerden eve dönüş yolundaydı, hatırlamıyordu. Heralde yine bir kalabalık arkadaş ortamından ayrılmıştı. Neşesiz değildi, neşeliydi. Ama zaten normalde de hep neşeli bir kızdı, yoksa bugün daha iyi bir gün falan değildi. Bedenen yorgun fakat zihnen dingindi, galiba bugün yine hiçbir şey düşünmemişti!Çok bulanıktı, evinin önüne mi gelmişti, yol üzerinde bir yerde mi durmuştu bilmiyordu.
Aradan upuzun zaman geçmişti. Çok uzun.. Doğrudan onun yüzüne bakmaya çalıştı, neden bilinmez gözleri yandı. Birbirlerine doğru yürüyorlardı. Tam bir milyon yıl geçmişti yüzünü görmeyeli. Ona doğru yürürken bir nevi hafifliyordu, sanki bir milyon yıldır kendi ağırlığı altında ezilmişti de..
